De wannabe Ali B: Aight en He ouwe!

Gepost in: Stage

Hier dan een berichtje van de derde vakantieganger die het prachtige Turkije bezoekt.  Ditmaal was het de beurt aan de jongste van de familie van Hoenselaar, mijn kleine broertje (wel groter dan ik maar agh, blijft er toch in zitten) had zijn kerstmis met zijn vriendin opgegeven om bij mij te kunnen zijn snik!...werd dan ook erg gewaardeerd! Hij heeft natuurlijk ook zijn mening over Turkije opgeschreven. Geniet er van zoals ook ik hiervan genoten heb.

Het begon op vrijdag, het vliegtuig had al 1,5 uur vertraging.. In het vliegtuig zat ik langs een wannabe Ali B.. Het enige wat hij kon zeggen was: Aight en He ouwe!
Toen ik dan eindelijk, met zelfs een vliegvertraging van een uur aankwam in Antalya, stond daar een bekend gezicht te wachten. Dit was iets wat ik al in geen 10 uur gezien had.

We zijn hier direct naar het huis van Mike zijn baas gegaan, dit duurde wel ongeveer 2 uur.. Toen ik eindelijk het bed raakte begon een veel voorkomend geluid te spelen, het was namelijk de Ezan..De Ezan is een man die het volk toespreekt met zang en tekst. Het zegt dat ze moeten GEVEN aan de minder bedeelden.

De volgende ochtend ging ik dan kennis maken met Mike zijn baas en met het bedrijf waar hij werkte. Ik zag deze ochtend pas hoe Kumluca eruit zag, dit omdat ik in het donker aankwam. Gelukkig was het weer beter dan in Nederland, een klein zonnetje scheen door de paar wolken die er waren.
Ik kwam aan in het bedrijf en kon direct aanschuiven voor een Turks middageten, ik heb hier ook kennisgemaakt met de baas van Mike, Mevlut.

Mike en ik zijn hier deze middag naar de vrienden van hem gereden, deze woonden in Antalya. Deze busreis duurde 2 uur, ik was dus echt blij dat ik mijn lange stelten kon strekken. De vrienden zijn 4 vrienden welke allen gebrekkig Engels spraken. De een kon het wat beter dan de ander. We hebben hier wat gepraat en wat gegeten. Ik zag dat de jongens echt geen geld hadden, ze hadden niet eens w papier om hun gat mee af te vegen. In de avond hebben we, hetzelfde als de zondagavond Turks monopoly gespeeld. Ik heb beiden keren gewonnen, haha blije ik !! Ook hebben we nog met 2 van de jongens door Antalya gelopen, we hebben wat geshopt en door de stad gebanjerd. Op de zondagavond hebben we met de 2 jongens en Mike en ik wat gegeten bij een restaurant. Ook hier heb ik mijn eerste Turkse koffie ervaren, ik kan je vertellen: “Don’t try this at home !” Shit, wat was dat een sterke koffie.

Op maandag moesten we rond 10.00 uur opstaan, Mike moest naar de Turkse les. Hiervoor moesten we ook in Antalya zijn en we moesten een maal in Antalya, omdat we wat aan de late kant waren, met de bus. Maar de slimme Mike koos de verkeerde bus uit en in plaats van rechts op de kruising, ging deze linksaf. Toch maar snel eruit dan en een stuk terug lopen. Hierdoor waren we dus ook te laat bij zijn Nederlands/Turkse lerares, al helemaal toen we onderweg nog lekker hebben zitten ontbijten.

Toen Mike bezig was aan zijn les kon ik me 2 uur vertoeven met 2 Turkse jongens. Gelukkig was er een bij die toch nog wat Engels kon, hij had les gehad vertelde hij. Omdat ik dus een toerist was dacht hij mij eens iets te gaan vertellen over de geschiedenis en beelden die in Antalya staan. No way, dat intereseert me echt niet he ! We hebben even aan de zee gezeten en hier wat gepraat, ze leerden me wat Turkse/Russische en Marrokaanse woorden. Opzich leuk, maar ook daar heb ik weinig aan. Opzich wel grappig om te zien hoe goed ze hun best doen, daarom was het ook wel leuk om met de jongens rond te lopen. Zoals gewoonlijk word er over school, werk, vrouwen en hobby ‘s gepraat. Hierna maar weer terug naar Mike en daarna op weg naar Kumluca.

In Kumluca hadden we samen met de baas van Mike gegeten, hij had gekookt voor ons. Middellandse zeevis met rauwe uien en heel veel groenten. Alles was erg lekker, behalve de rauwe ui. Het was een gepelde ui, doormidden gesneden en dan moest je die zo opeten. Dat ging er bij mij dus niet echt in.

De volgende dag hebben we weinig ondernomen, het waaide super hard buiten. Er stond eigenlijk een voetbalpartijtje op het programma met wat buurtkinderen. Dit is dus jammer genoeg niet doorgegaan.
In de avond heeft Mike gekookt voor zijn baas en mij, Nederlandse championsoep met ragout en rijst. Dat is dus zeker lekker hè, aangezien ragout het lievelingseten is van mijn vriendin en mij.

De volgende ochtend zijn Mike en ik nog wat door Kumluca gelopen, we hebben hier nog een praatje gemaakt met een Turks/Engelse vrouw. Ook zijn we samen met Mike zijn baas sinaasappelen gaan plukken, Mevlut stond erop dat dit gebeurde. Ook zijn we naar een Turkse fruitmarkt gegaan waar we nog veel meer groenten en fruit hebben ingeladen.
Uiteindelijk heb ik dus 20 kilo aan fruit richting Nederland genomen, er moest zelfs een nieuwe tas gekocht worden.

Op de laatste dag dus afscheid genomen van de baas en de andere personen waar ik nog mee in contact gekomen ben.

Het was fijn om je weer even gezien te hebben Mikie !!