Nieuwe mensen, nieuwe kennis

Gepost in: Stage

Eindelijk weer een bericht over mijn stage in plaats van die serieuze kneut. Ik merk namelijk dat de lezers hier daar niet echt storm op lopen. Geen probleem natuurlijk, maar wilde iedereen alvast een beetje laten wennen dat er ook berichten op komen die wat serieuzer getint zijn. Daarom nu weer een berichtje over mijn spannende leventje. Een nieuwe week met nieuwe mensen en nieuwe kennis. 'Cumhuriyet bayrami' stond voor de deur en een Nederlandse webdesigner die in Beykonak woont.

Mijn eerste week na de ramadan. Tsja, een heerlijke week. Je bent ‘nog’ niet gewend veel te eten, dus doe ik dat dan ook niet. Maar het is toch zo fijn om tussendoor gewoon ff lekker wat te drinken of een appeltje te eten.

Door de week ben ik nog steeds een ‘te’ hard werkende stagiare. Weinig vrije tijd, veel uren makend. Op zoek naar dat ene idee dat mij op de kaart moet gaan zetten en mij moet belonen met een positieve waardering voor mijn stage in januari.

Kennis, kennis en nog meer kennis

Tot nu toe ben ik nog heel veel aan het lezen, lezen en het lezen. Zo veel mogelijk mensen ontmoeten, zo veel mogelijk mensen aanspreken over hun kennis. Waarom ze zo denken en het toch anders doen. Heb inmiddels ook al 3 enquêtes opgesteld. Die moeten het profiel van de doelgroep (mensen die we willen bereiken) in kaart gaan brengen.

Ik lees natuurlijk niet voor niks zo veel. Alle artikelen die ik lees worden gedocumenteerd en daarbij wordt een samenvatting, eigen mening en een trendbeschrijving bij gemaakt.

Goedkoop Turkije

De ramadan is voorbij en dus wordt het tijd om de koelkast maar weer eens te vullen met lekkers. Vrijdags is hier de ideale dag voor, het is immers de dag van de boer, de dag van de markt. Hieronder is een mooie weergave van al dat lekkers te vinden (met prijs in lira). Volgens mij hebben we 50% van wat er aan soorten groenten en fruit te koop is, wel gekocht. Schrik niet we waren ongeveer 20 euro kwijt. Doe me dat maar eens na!

Johan Guijt

Eenmaal de zaterdag gewerkt te hebben, was ik van plan om naar Beykonak af te reizen. Daar ‘woonde’ een Nederlander, Johan Guijt, die ik via Nurgül (die van de computershop) heb leren kennen. Johan, was samen met de rest van de familie Guijt naar Turkije gekomen om even uit te waaien. Hij heeft een huis aan de zee op een villapark. Een prima investering. Heel erg leuke, gezellige huisjes. Voor een prijs van ongeveer 70.000 euro. Geen geld!

Johan is een webdesigner, hij bevindt zich voornamelijk op het technische vlak van het beroep. Hij maakt dingen die vaak niet zichtbaar zijn voor de gebruiker maar zijn wel essentieel zijn om een website te laten werken. Terwijl mijn functie meer voorgrondwerk is, het vormgeven van websites en het gebruiksgemak van websites.

Wie is Johan Guijt?, Johan namens zichzelf:


Ik ben niet alleen webdesigner. Ik heb mijn eigen internetservers in Amsterdam hangen en onderhoud die ook voor mijn klanten.
Werk ga ik nooit voor op pad, dat krijg ik binnen via reclamebureaus waar ik vast werk van heb. Via mijn zus die een PR en Marketing bureau heeft krijg ik ook werk binnen.

Na een eerste kennismaking toch al snel over gegaan in technische gebrabbel wat ik jullie zal besparen. Het was erg leerzaam. Johan weet wat hij wil en dat is een goede stimulans voor hemzelf maar ook voor mensen in zijn omgeving. Enthousiasme daar ontbreekt het hem niet aan.

Johan is een technisch man zoals eerder gezegd. Hij is zich ‘nog’ niet bewust van de mogelijkheden van de hedendaagse websites. Zover ik dat nu kan zien athans. Voor nu kan dat nog, maar in de toekomst zal hij gaan zien dat de methodes zoals ik die aan het toepassen ben steeds een grotere rol in gaan nemen en uiteindelijk ook beter zullen gaan werken. Natuurlijk wil ik zijn beredenering over de methodes die hij gebruikt niet te niet doen. Er zit een kern van waarheid in, alleen kan hij door wat kleine aanpassingen zoveel meer met zijn websites bereiken.

Toen we allemaal honger kregen, vertelde Johan me dat er vlakbij een bus stond waar je in kon eten. In Nederland bekend als rijdende frietkraam. We besloten om er köfte te gaan eten. Onvoorstelbaar lekker!

Op het moment dat je binnenkomt in een voor het oog niet toeristische plek ben je meteen het aandachtspunt van iedereen. Maar gelukkig hadden we Salih, een collega, bij die ons van wat vertaalwerk voorzag.

Johan vertelde me dat hij ook interesse had ik een stuk grond(arsa) in Kumluca, om sinaasappels(portakal) op te verbouwen. Ik wees hem op het feit dat ik bij een makelaar(emlak) werkte en dat mijn baas(patron) hem daar prima in kon voorzien.

Eenmaal de buik vol, afscheid genomen. Eenmaal op de bank nagepraat met Mevlüt over Johan. Hij was meteen enthousiast. Goed eten, aardige mensen, veel te weten gekomen, een prima zaterdagavond.

Cumhuriyet bayrami

Zondag was een dag dat in het teken stond van een nationale Turkse feestdag. Cumhuriyet (uitspraak: djumhoeri-jet) bayrami. De dag van de rupubliek. Turken vieren deze dag omdat Mustafa Kemal Atatürk in 1923 de republiek stichtte zoals we Turkije tegenwoordig kennen.

Deze dag staan scholen en bedrijven centraal. In de ochtend is er dan ook een lange stoet van alle kinderen van de basisscholen(okulu). Laten we zeggen, rond de 2000 kinderen(çocuk). Deze lopen allemaal richting het stadium. Daar wordt allereerst door de burgemeester een toespraak gehouden, waarna verschillende kinderen hun zegje mogen doen. Erg leuk.

Daarna wordt er nog gedanst. Ook weer door kinderen. Een eerbetoon aan Turkije, door middel van dans.


Na 8ten wordt er op het centrale plein, bij het standbeeld van M. Ataturk een theaterstuk opgevoerd. Hiervoor afgaand eerst een vuurwerk spektakel.


Na 10en nog snel even wat weblogaanpassingen gemaakt en maar eens gaan slapen.

Een mooie interessante week, met veel nieuwe kennis. Tot snel maar weer.